سپیده رشنو
با سامان داشتیم می‌زدیم‌ بیرون، که راه بیفتیم سمت خرم‌آباد. سامان گفت : «پس شال نمیاری؟» گفتم نه. گفت:

عسل عباسیان
حالا دیگر به جرأت می‌توانم بگویم ساکنِ جهان‌های موازی‌ام. شاید پاهایم حالا در حوالیِ لوور پرسه بزند اما ذهنم جایی در

فیروزه سارا معماری
یعنی درصدی جامعه ما ایرانیان در شبکه های اجتماعی واقعا اینقدر کم عقل شده که سوار هررررر موجی که اتاق فکر راه

مریم نازاری
قرار بود امروز را طبق برنامه همیشگیِ روزهای تعطیل با خواندن، فیش برداری و گوش دادن به فایل های صوتی آغاز

عزت طبائیان
زندگی زیبا و دوست داشتنی است. من هم مثل بقیه، زندگی را دوست داشتم. ولی زمانی فرا می‌رسد كه دیگر بایستی

مهشید زمانی
فیلمهای بسیاری هستند که از جشن سال نوی میلادی به عنوان ستینگی (setting)برای نمایش نقطه اوج یا صحنه

تهمینه مفیدی
می‌دونی من اسم بیشتر زنایی که باهاشون بودم رو یادم نمیاد. اما رنگ پوستشون رو خوب یادمه. اون نرمی یا